Pinspiratie - Chocoladebrood

Op het werk en in m'n vrije tijd mag ik al graag eens wat bakken of koken, en dan staan de aanwezigen over't algemeen wel te trappelen om te proeven. Maar als hobbybakker ken ik 2 Achilleshielen, chocolademousse en brood.
Op de een of andere manier krijg ik mijn chocolademousse nooit glad, of luchtig, of stijf genoeg... Ook al komt er af en toe iemand opdraven met't "beste recept dat zeker niet kan mislukken" slaag ik er maar niet in om de perfecte chocomousse af te leveren.
Brood zie ik dan weer voor mijn ogen in elkaar zakken. Ofwel komt ze zo uit de oven, dat't enige waarvoor ze nog kan voor dienen een moordwapen is. Death by a loaf of bread... CSI eat your heart out! Maar na m'n Improv Cannelloni besloot ik me nog eens aan brood te wagen. Na heel wat uurtjes op Pinterest te slijten, was er eentje bij die me wel heel appetijtelijk leek, en wel deze, oorspronkelijk van artisan bread in 5.

Het deeg maken was écht een fluitje van een cent! Je hebt geen keukenrobot nodig en je moet ook geen uur staan kneden. Het enige wat je wel moet hebben is een ruime kom, en wat geduld voor de rijstijd... Misschien had ik ook beter wat geduld aan de dag gelegd vooraleer ik het chocolademengsel er op spreidde, wat ze was nog vrij vloeibaar en leek er langs alle kanten uit te lopen.

Ik volgde het recept van artisan bread in 5 en had genoeg deeg voor 3 grote broden. Omdat we maar met z'n tweetjes zijn maakte ik 1 chocoladebrood en ging de rest in 2 bakjes de diepvries in, goed voor een volgend experimentje... Ik bakte op 180°C en had ook maar 30-35 minuten nodig.

Dit was het eindresultaat, waar ik best wel trots op ben! Een smakelijk geslaagd broodje! Volgend weekend waag ik me aan Monkey Bread!

Improv Cannelloni

Eergisteren korte metten gemaakt de doos cannellonibuisjes die me -waarschijnlijk al een jaar of 2- in de voorraadkast lag aan te staren. Achteraf bekeken weet ik niet waarom ik zo lang gewacht heb om me er aan te wagen, want eerlijk gezegd is het recept echt poepsimpel. Het werd dus een semi-geïmproviseerde Canneloni, losjes gebaseerd op een recept uit de libelle en het recept van Dagelijkse Kost. Oorspronkelijk bedoeld als vegetarische schotel, tot een half pakje zwarte woudham roet in het eten gooide... Euhm, niet letterlijk dus. Het gaf een lekker smaakje aan de saus, maar kan makkelijk weggelaten worden!

Dat de pasta bij het lief in de smaak viel kan wel gezegd worden. No more time for pictures... Al kan het late etensuur er ook wel wat mee te maken hebben. Uitstelgedrag... Me? Deze week staan ze gewoon terug op de menu, zal proberen om er deze keer wel een fotootje van te maken.

Wat heb je nodig?

voor de cannelloni:

♥  Cannellonibuisjes (mijne kwamen van Lidl, maar geen idee of ze ze nu nog hebben)
♥  1 courgette
♥  bladspinazie, vers of diepvries (ik nam zo'n 400-500 gram diepvriesspinazie)
♥  1 bakje Ricotta
♥  PeZo

 Voor de saus:

♥  1 brik tomatenpassata
♥  1 bokaal tomatensaus
♥  wat tomatenpuree (1 à 2 eetlepels)
♥  2 tenen look (of meer als je er van houdt)
♥  1 ui van normale omvang (of een halve als je net zoals ik een mutant vast hebt)
♥  een half pakje zwarte woudham
♥  1 à 2 eetlepels bruine suiker (naar smaak)
♥  PeZo


Voor de topping

♥  1 potje kruidenkaas
♥  wat melk
♥  een bolletje mozzarella

Zo maak je het

Begin met de saus, zodat ze eventjes kan op het vuur kan staan pruttelen. Snipper de ui en look en stoof ze aan in wat boter of olijfolie, tot ze goed glazig zijn of eventueel al wat karameliseren. Snipper de ham en laat ook wat meestoven. Voeg de tomatenpuree toe en laat wat meebakken, dit zorgt voor wat binding in de saus en breekt ook wat de zurige smaak van de tomatenpuree. Doe er de tomatensaus en -passata bij en laat op een zacht vuurtje verder pruttelen. Voeg wat later ook de bruine suiker toe.

Snij de courgette in kleine blokjes, dit is belangrijk want anders heb je't later wat moeilijker om de buisjes te vullen. Bak de courgette, eventueel in 2 keer als je pan te klein is, en kruid goed af met peper en zout. Ik had nogal een grote courgette en deed enkele lepels gebakken courgette bij de saus, voor een bite. Doe hetzelfde met de spinazie (of warm ze op in de microgolfoven). Meng de courgette en spinazie met de ricotta, proef en kruid indien nodig wat bij.

Neem een ovenschotel en schep een goede bodem saus in. De saus mag aan de vloeibare kant zijn, het vocht zal nog opgeslorpt worden door de pasta. Vul met behulp van een spuitzak, en schik ze naast elkaar op de tomatensaus in de ovenschotel. Dek de buisjes toe met saus, je mag best genereus zijn want veel van de saus verdwijnt in de pasta.

Roer voor de topping de kruidenkaas los met een goeie scheut (of 2) melk en verdeel over de schotel. Trek de mozzarella in stukken en verdeel over de schotel.

Verwarm de oven voor op 180°C. en laat een 50-tal minuten bakken.

Smakelijk!

Let's get this party started!

De eerste blogpost is bij deze een feit...

Geen post over naaisels, baksels of andere crafty dingen, maar TONEEL! Inderdaad, terwijl buiten het zonnetje volop scheen, zat ik binnen toneel te kijken. En dan wel eentje over de ziekte van Alzheimer, "Uitgewist" door acteur Pol Goossen (jawel, de-Frank-uit-thuis ). Een toneelstuk dat hoog op m'n to-do-lijstje  stond, en ik nu dus kan schrappen.

Dit beloofde de perstekst ons:

Jaren geleden kreeg Pol Goossen een dagboek aangereikt van een man wiens vrouw leed -en uiteindelijk stierf- aan de ziekte van Alzheimer. Na verloop van tijd gebruikte hij het dagboek als humus om er een aangrijpende en ontroerende theatervoorstelling rond te maken.  Pol Goossen speelt dit keer geen theaterrol, maar leest zijn verhaal voor, een verhaal dat véél verder gaat dan wat platte anekdotes van iemand die geen namen meer kan onthouden. Na jaren de mensen te hebben laten lachen in het theater, wil hij het publiek eens op een ander manier beroeren, namelijk door ze te 'ontroeren' in plaats van ze alleen maar te laten lachen. Pianiste Gill Masson, die eerder met Pol samenwerkte in 'Reispap', zorgt voor  de muzikale omkadering

Het toneelstuk werd georganiseerd voor onze vrijwilligers, die ondanks het mooie weer toch talrijk aanwezig waren. Al zal de Béévéé-factor ook wel meegespeeld hebben. Toch kon je gedurende de anderhalf uur durende voorstelling een speld horen vallen. Het stuk werd erg ingetogen gebracht en de aanwezigen hingen aan zijn lippen. Hier en daar zag je een bezoeker naar z'n zakdoek grijpen, waarschijnlijk door herkenbare fragmenten, die steeds respectvol gebracht werden.